Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Η αφίσα αυτή δημιουργήθηκε για τους 11 κατηγορούμενους για τα επεισόδια κατά την επίσκεψη του ΓΑΠ (ως πρωθυπουργός) τον μάρτη του 2011 στη Σύρο. Είχε μόλις ανακοινώσει την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ και υπήρχαν πολλές αντίδρασεις. Παρότι νόμιζε πως στη Σύρο ίσως περνούσε με ευκολία (έχοντας σαν στόχο μια περιοδεία προπαγάνδισης) η αντίδραση του κόσμου ματαίωσε όλα του τα όνειρα. Τα ΜΑΤ προκλητικά όπως πάντα, επιτέθηκαν στον κόσμο ρίχνοντας πλήθος χημικών και ξύλο. Τώρα 5 χρόνια μετά περνάνε από δίκη 11 άτομα με κατηγορίες διατάραξης ειρήνης (με μεγαλύτερη πολιτική σημασία προφανώς και στόχο τον εκφοβισμό του κόσμου που αντιστέκεται και στην ουσία μια ποινικοποίηση των αγώνων).
Το νόημα της αφίσας (ελαφρώς προβοκατόρικο) που δημιουργήθηκε μέσα από την κατάληψη του Ανοιχτού Τρίτου είναι: στη θέση των 11 κατηγορούμενων θα μπορούσε να είναι ο καθένας από μας που βρέθηκε εκείνη τη μέρα στην πλατεία διαδηλώνοντας.
Για το ίδιο θέμα συστήθηκε μια Πρωτοβουλία (Πρωτοβουλία Ενάντια στις Διώξεις) με την οποία επίσης βγάλαμε μια αφίσα.
Εκείνες τις μέρες είχα κάνει και κάποιες σχετικές γελοιογραφίες
