Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Στην 7σέλιδη ιστορία αυτή ένα αγόρι παγιδεύεται μέσα σε ένα όνειρο. Κάθε σελίδα κυριαρχείται από ένα χρώμα. Οι δυο γκρι σελίδες (στην αρχή και το τέλος) χρησιμοποιούνται σαν εισαγωγή (πέφτει σε ύπνο) και κατάληξη (ξυπνάει) και είναι όσο πιο κοντά γίνεται στην πραγματικότητα. Το αρχικό μου σχέδιο ήταν να δημιουργήσω πολλες ιστορίες με ανθρώπους που παγιδεύονται μέσα σε όνειρα αλλά μέχρι τώρα έχω δημιουργήσει μόνο μία ακόμα.
Η ιστορία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "9" της Ελευθεροτυπίας την Άνοιξη του 2008.
Χρώμα και κείμενο με photoshop.
Κάτω από την γκαλερί με τις εικόνες του "Ονειροπαγίδα Ι", έχω προσθέσει μια προσπάθεια που είχα κάνει για να ενώσω τα πιο μικρά μου κόμικ σε μια συλλογή. Μέσα σε αυτή περιλαμβάνονται τα κόμικ: Rear Window, Το Τρένο, Ο Ξένος, Let Us Describe, Ονειροπαγίδα Ι και ΙΙ, και το Μια Φορά κι Έναν Καιρό. Η συλλογή αυτή υπάρχει μόνο διαδικτυακά.