Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Ο πίνακας αυτός ανήκει στη σειρά ασπρόμαυρων αφηρημένων συνθέσεων που έγιναν στις αρχές του 2016. Σε αντίθεση με τον πίνακα Εργοστάσιο (όπου κυριαρχούν κυκλικά σχήματα και καμπύλες) εδώ έχω προτιμήσει οξείες γωνίες και τρίγωνα. Όσον αφορά τον τίτλο, δεν μπορώ να δώσω κάποια πειστική εξήγηση -απλά μόλις τελείωσε το έργο ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό.