Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Μια αφηρημένη σύνθεση (βασισμένη σε μουσικές συνηχήσεις 4-6-9) με πολύ περιορισμένη παλέτα και αντιθετικά χρώματα (πορτοκαλί και μπλε/γαλάζια). Ο τίτλος προήλθε επειδή το τελικό αποτέλεσμα μου θύμιζε για κάποιον λόγο ιαπωνικούς πίνακες.