Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Ο πίνακας αυτός δημουργήθηκε σαν ένα μικρό αφιέρωμα στην δουλειά του Giovanni Battista Piranesi. Μοιράζεται πολλά κοινά με τους άλλους ασπρόμαυρους πίνακες που έκανα στις αρχές του 2016 (παράδειγμα ο Πύργος). Εδώ αντί για γεωμετρικά σχήματα έχω χρησιμοποίησει 2d φόρμες επηρεασμένες από τα σκίτσα του Piranesi προσπαθώντας να τα συνταιριάξω σε μια σύνθεση (όχι όμως ένα απόλυτα ρεαλιστικό τοπίο -μέρος). Για να δημιουργήσω βάθος και επίπεδα ελάττωσα το μέγεθος και έκανα πιο διάφανα τα χρώματα (μαύρο).
Δυστυχώς οι φωτογραφίες στην πιο κάτω γκαλερί (λόγω των αντανακλάσεων πάνω στις μαύρες επιφάνειες) δεν αντικατοπτρίζουν ακριβώς το έργο.
