Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Ο πίνακας αυτός αποτελεί μια αφηρημένη σπουδή πάνω σε φόρμες που δημιουργήθηκαν με το στάξιμο ρευστής μπογιάς (σε διάφορες αποχρώσεις) και διάφανα στρώματα αποχρώσεων του μπλε, γκρι και πράσινου. Στο τέλος προστέθηκαν κάποια σημεία με χρυσό. Ανάμεσα στις επιρροές πίσω απο το έργο (είτε συνειδητές είτε όχι) θα μπορούσαν να αναφερθούν τα μωσαϊκά, τα παράθυρα /γυαλιά βιτρό, ο κυβισμός και κάποια έργα του Klee.
