Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Αυτός ο σχετικά μεγάλος πίνακας "αναπαριστά" ένα σχετικά αφηρημένο τοπίο που λόγω της ομοιότητας του με εικόνες από τοπία στο διάστημα (τουλάχιστον για μένα και κυρίως όσο αφορά τη χρωματική κλίμακα και τις φόρμες) του έδωσα τον τίτλο Σελήνη. Το όνομα του σουρεαλιστή ζωγράφου Yves Tanguy προστέθηκε γιατί το γαλάζιο του έργου (ίσως και οι απότομες φόρμες) μου θυμίζουν κάποια από τα έργα του.
Το έργο δε θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι πειρέχει μεγάλη δόση αυθορμητισμού (τουλάχιστον σε αυτό το τελικό στάδιο) αφού προήλθε από κάποια προσχέδια (τόσο σε χαρτί όσο και ψηφιακά).
