Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Ο πίνακας αυτός είναι το αποτέλεσμα δυο πραγμάτων: απο τη μία μιας προσπάθειας να αξιοποιήσω ένα κομμάτι πλαστικό δίχτυ (που το είχα βάψει εδώ και καιρό μαύρο) και μια προτίμηση που έχω τώρα τελευταία σε μεγάλα πορτρέτα. Στην ουσία (χωρίς να αποτελεί και πολύ πρωτότυπη σκέψη) το δίχτυ σκέφτηκα να φράσσει κάτι : μάτια ή στόμα (επιλέγοντας τελικά το δεύτερο), οπότε έπρεπε να δημιουργηθεί ένα πρόσωπο πίσω του (όχι κάτι συγκεκριμένο, χωρίς να έχει προϋπάρξει κάποιο σχέδιο) που θα έπρεπε να είναι ασπρόμαυρο.
Ο πίνακας έχει δημιουργηθεί με λεπτά στρώμματα χρώματος το ένα πάνω από το άλλο, με εξαίρεση ορισμένα σημεία (πχ. τα μάτια) όπου υπάρχει μια πιο "παχιά" στρώση μπογιάς.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 2016: Ο πίνακας αυτός αποτέλεσε το μπροστινό εξώφυλλο για το κόμικ Για μια ανάσα ελευθερίας που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ασύμμετρη Απειλή.