Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Ο πίνακας αυτός αποτελεί ένα φανταστικό εν πολλοίς τοπίο, επηρρεασμένο από εικόνες από φαβέλες (κάποιες από αυτές μπορείτε να τις δείτε στη gallery από κάτω).
Οι περιφράξεις, που αποτελούσαν ανέκαθεν ένα σημαντικότατο χαρακτηριστικό του καπιταλισμού και των εξουσιαστικών μορφών, σήμερα που η φτώχεια και οι ανισότητες γιγαντώνεται έχουν αρχίσει να παίρνουν τη μορφή όχι του αποκλεισμού των υποβαθμισμένων περιοχών από τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά του "αποκλεισμού" των μικρών περιοχών όπου συγκεντρώνεται ο παγκόσμιος πλούτος από τον υπόλοιπο κόσμο (με φράχτες, εταιρίες security κι αστυνομίες /στρατους κ.ο.κ.)