Καλοκαίρι 1969, Ιταλία. Ένα χρόνο μετά τον Μάη του '68, οι εργάτες της ΦΙΑΤ ξεκινούν ένα δυναμικό και αδιαμεσολάβητο απεργιακό αγώνα ενάντια στην πανίσχυρη εργοδοσία. Ο αγώνας τους αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων όπου πρωταγωνίστησε το κίνημα της Αυτονομίας και που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η τελευταία έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό. Τελευταία... ας ελπίσουμε μέχρι την επόμενη...
Η μικρή αυτή ιστορία προέρχεται από το βιβλίο "Ο εγκατεστημένος", του Linhart Robert (εκδόσεις ΛΕΣΧΗ ΚΑΤΑΣΚΟΠΩΝ 21ου ΑΙΩΝΑ). Για την ακρίβεια πρόκειται για την ένωση δυο ιστοριών του βιβλίου (που αφορούν δυο ξεχωριστά άτομα).
Επειδή περιγράφουν κατά τη γνώμη μου με πολύ γλαφυρό (αλλά και συνοπτικό) τρόπο την ζωή των εργατών τόσο μέσα όσο και έξω από εργοστάσιο, αποφάσισα να σχεδιάσω αυτό το σύντομο μέρος σαν πρόλογο για το κόμικ Τα θέλουμε όλα. Αυτό το πρότυπο του πειθήνιου εργάτη που δεν αρρωσταίνει ποτέ, τα κάνει όλα καλά, σκύβει το κεφάλι, απορεί από τις αλλαγές (της ορθολογικοποίησης) και περιμένει απλά να βγει στη σύνταξη, ήταν που απόφασισαν να ανατρέψουν οι νέοι εργάτες και φοιτητές το 1968 (και όλη την επόμενη δεκαετία) και περιγράφεται στο κυρίως κόμικ: άγριες απεργίες, απανωτές στάσεις εργασίας, σαμποτάζ, περιφρόνηση συνδικαλιστικής ηγεσίας και κάθε λογής αντιπροσώπων κα.
