Αν και έχω ζωγραφίσει κάμποσα τοπία, μόνο λίγα από αυτά έχουν γίνει με ρεαλιστικό (ή νατουραλιστικό) τρόπο. Στα περισσότερα από αυτά έχω χρησιμοποιήσει μια (ψευδο)κυβιστική τεχνική, η οποία είναι στην πραγματικότητα ορθογώνια σχήματα / φόρμες με σχεδόν ενιαίο χρώμα το ένα πάνω στ’ άλλο.
Όσον αφορά τη θεματολογία, αυτή έχει καθοριστεί από τους τόπους διαμονής μου τα τελευταία χρόνια, κυρίως τη Σύρο (και παλιότερα την Κέρκυρα). Οι δύο πίνακες για την Αθήνα έγιναν την περίοδο της όξυνσης της οικονομικής κρίσης. Σχετικά με τους δύο πίνακες που αφορούν τις φαβέλες βασική μου επιρροή ήταν η φράση που είχα διαβάσει κάπου (δυστυχώς δε θυμάμαι το βιβλίο):
Οι περιφράξεις, που αποτελούσαν ανέκαθεν ένα σημαντικότατο χαρακτηριστικό του καπιταλισμού και των εξουσιαστικών μορφών, σήμερα που η φτώχεια και οι ανισότητες γιγαντώνεται έχουν αρχίσει να παίρνουν τη μορφή όχι του αποκλεισμού των υποβαθμισμένων περιοχών από τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά του “αποκλεισμού” των μικρών περιοχών όπου συγκεντρώνεται ο παγκόσμιος πλούτος από τον υπόλοιπο κόσμο (με φράχτες, εταιρίες security κι αστυνομίες /στρατούς κ.ο.κ.)
Τεχνικά, στους περισσότερους πίνακες έχω χρησιμοποιήσει ακρυλικά χρώματα (με λάδια έχω κάνει τις μακρινές εικόνες της Σύρου και της Κέρκυρας) ενώ ως βάση συνήθως είναι το χαρτόνι (σε καμβά είναι δυο πίνακες με τα καντούνια της Κέρκυρας, το Κύμα και το Νησί στο Αιγαίο).
